Juvepedia
Advertisement
Alessandro Del Piero
Alessandro Del Piero 1
Imię i nazwisko Alessandro Del Piero
Data i miejsce
urodzenia
9 listopada 1974
Conegliano, Włochy
Pseudonim Alex, ADP, Il Capitano, Pinturicchio, Il Fenomeno Vero
Pozycja napastnik
Wzrost 173 cm [1]
Waga 73 kg[2]
Informacje klubowe
Obecny klub Sydney F.C.
Numer 10
Kariera piłkarska1
Lata Klub M (G)
1991-1993
1993-2012
2012-
Padova
Juventus Turyn
Sydney F.C.
14 (1)
513 (208)
24 (14)
Reprezentacja narodowa2
Lata Reprezentacja
1991
1992-1993
1993-1996
1995-2008
Włochy Reprezentacja Włoch U-17
Włochy Reprezentacja Włoch U-18
Włochy Reprezentacja Włoch U-21
Włochy Reprezentacja Włoch
3 (1)
14 (12)
12 (3)
91 (27)
1 Mecze i gole w lidze aktualne na 05.07.2013
2 Mecze i gole w reprezentacji aktualne na 05.07.2013

Alessandro Del Piero (ur. 9 listopada 1974 w Conegliano we Włoszech) – piłkarz Sydney F.C., wielokrotny reprezentant Włoch. Mistrz świata 2006.

Del Piero znajduje się na liście FIFA 100, liście 100 największych piłkarzy wybranych przez Pelé jako część obchodów 100-lecia FIFA. Brazylijska gwiazda Ronaldinho ogłosiła, że Del Piero jest jego idolem[3]. Il Fenomeno Vero znalazł się również na liście UEFA Golden Jubilee Poll, wybieranej przez internautów w 2004 roku. W 2000 roku Alex był najlepiej opłacanym piłkarzem na świecie z wynagrodzeń, premii i reklam[4]. Obecnie Del Piero jest najlepiej opłacanym włoskim piłkarzem[5].

Wraz z trzema nagrodami we Włoszech dla dżentelmeńskiego zachowania[6][7], zdobył również nagrodę Golden Foot, która odnosi się do osobowości i umiejętności gry[8].

Del Piero zazwyczaj gra jako drugi napastnik i okazjonalnie jako gracz pomiędzy linią pomocy a ataku. We Włoszech taka pozycja jest znana jako trequartista. Del Piero chociaż nie jest wysokim zawodnikiem jest bardzo kreatywny w ataku, asystuje przy wielu golach, zdobywając samodzielnie wiele bramek. Mimo to nie gra samolubnie[9]. Jego rzuty wolne bardzo często kończą się golem[10]. Del Piero stał się sławnym poprzez zdobywanie bramek z tzw. "Strefy Del Piero", zbliżając się z lewej strony i zakręcenie obrońców i zdobycie bramki poprzez precyzyjny techniczny strzał na dalszy słupek[11].

Po względem zdobytych bramek, Del Piero cały czas jest rekordzistą w swoim klubie - Juventusie Turyn[12]. 6 kwietnia 2008 roku Alessandro Del Piero został również najczęściej występującym zawodnikiem Juve, wyprzedzając legendę klubu Gaetano Scirea. Jest również na na szóstym miejscu pod względem strzelonych goli w Lidze Mistrzów[13]. W reprezentacji Włoch jest na czwartym miejscu pod względem strzelonych goli ex aequo z Roberto Baggio.

...
Alessandro Del Piero
Nie jestem pewny, ale Del Piero naprawdę w ogóle się nie starzeje.
...
Alessandro Del Piero

—Diego Armando Maradona[14]


Kariera klubowa[]

Początki kariery[]

Del Piero jest synem Gino (elektryka) i Bruny (gospodyni domowa). Młody Alex regularnie grał w piłkę na podwórku z trójką swoich przyjaciół: z Nelso, Pierpaolo, i Giovanni-Paolo. Cała czwórka marzyła aby zostać piłkarzami, ostatecznie jedynie Alessandro udała się ta sztuka[15]. Starszy brat Alessanro - Stefano był zawodowym piłkarzem i grał w Sampdorii dopóki nie doznał ciężkiej kontuzji. Cała rodzina mieszkała w wiosce Saccon, niedaleko San Vendemiano. Rodzina Alexa nie miała pieniędzy na podróże za granicę, więc Alex chciał zostać kierowcą ciężarówki, aby zwiedzić świat[16].

Alessandro Del Piero rozpoczął grać w lokalnym klubie San Vendemiano w wieku 7 lat[17], na pozycji bramkarza. Jego matka myślała, że lepiej będzie jeśli będzie grał na bramce, ponieważ złapanie kontuzji na tej pozycji jest mniej prawdopodobne. Jego brat Stefano powiedział kiedyś matce: "Nie widzisz, że Alex jest dobry w ataku?" i od tej pory Alex zaczął grać w ataku[18].

W 1988 roku podczas meczu w San Vendemiano Del Piero został zauważony przez łowców talentów - w wieku 14 lat zaczął grać dla Padova Calcio. Pierwszą szansę w profesjonalnym futbolu dostał w 1991 roku, gdy zagrał w jednym z ligowych meczów Serie B. W tym samym sezonie zagrał łącznie 10 razy i zdobył jedną bramkę.

Juventus Turyn[]

Po dobrym sezonie w Padwie wiele klubów zaczęło go obserwować[19] i o niego zabiegać. Ostatecznie latem 1993 roku przeszedł do Juventusu za 5 milionów funtów i miał zarabiać 150 tys euro na sezon[20], po wcześniejszym odrzuceniu oferty AC Milanu, gdyż sam zawodnik chciał grać w zespole spod Piemontu[21]. Mimo że Giovanni Trapattoni chciał od razu przenieść do pierwszego zespołu, został wprowadzony do Primavery pod opieką Cuccureddu. Del Piero natychmiast stał się liderem młodzieżowej drużyny. Wraz z Fabrizio Cammarata, Christian Manfredini, Lorenzo Squizzi i Jonathan Binotto, poprowadził zespół do wygrania turnieju Viareggio Cup i Primavery.

Jego debiut w Serie A miał miejsce 12 września 1993 roku, zastępując Fabrizio Ravanelli w 74. minucie meczu Foggia - Juventus (1-1), a trzy dni później zadebiutował w europejskich pucharach w 1/32 finału Pucharu UEFA w meczu przeciwko Lokomotiwowi Moskwa. 19 września 1993, tydzień po debiucie w Serie A zdobył Alex zdobył pierwszą bramkę dla Juve. Strzelił ją 80. minucie spotkania z Regginą (4-0 dla Juventusu)[22]. Kolejną bramkę strzelił 13 marca 1994 w meczu przeciwko Genui. 20 marca tego samego roku zdobył swojego pierwszego hat-tricka, w meczu z AC Parmą (4-0 dla Juve)[23].

Alessandro Del Piero w trakcie sezonu 1993/1994 grając w drużynie Primavery i w pierwszym zespole zagrał łącznie w 14 meczach: jedenaście w Serie A, jeden w Pucharze Włoch i dwa w Pucharze UEFA, zdobywając łącznie pięć bramek (co daje średnio jedną bramkę na 70 minut). W trakcie lata 1994 roku Juventus zmienił trochę kierunek rozwoju wraz z nadejściem Giraudo (wiceprezes) i Moggiego (dyrektor generalny). Prezydentem został Vittorio Caissotti di Chiusano, a trenerem Marcello Lippi.

Oświadczenie[]

Lippi dał Alessandro Del Piero szansę zaprezentowania się. W tym czasie Gianluca Vialli był podstawowym napastnikiem, po nim był natomiast Roberto Baggio. Z powodu kontuzji Roberto Baggio, Alessandro Del Piero dostawał wiele szans na grę na pozycji napastnika. Alex w tym sezonie zagrał w 50 spotkaniach i zdobył 10 bramek.

Sezon 1994/1995 Il Fenomeno rozpoczął golem w meczu z Napoli a 4 grudnia przeciwko Fiorentinie zdobył gola na wagę zwycięstwa: Orlando zagrał długie podanie do Alexa (40 metrów), a Del Piero pokonał bramkarza Toldo pięknym lobem. Był to gol na wagę zwycięstwa, Juventus przegrywał 0-2 i gdy Juventus wyrównał Del Piero podwyższył na 3-2[24][25]. Tydzień później strzelił dwie bramki Lazio[26]. 13 września strzelił swoją pierwszą bramkę w europejskich pucharach - w Pucharze UEFA, w meczu przeciwko CSKA Sofia. Mecz zakończył się wynikiem 3-2 dla bułgarskiego zespołu, wynik został jednak anulowany z powodu zachowania Petyra Michtarskiego. Ostatecznym wynikiem był wynik 3-0 dla Juventusu. Drugi sezon Alessandro Del Piero w barwach Juventusu zakończył się 50 występami, 10 golami i pierwszym scudetto w karierze Alexa. W marcu 1995 roku Alessandro zadebiutował w reprezentacji Włoch.

W następnym sezonie Juventus postanowił się bardziej skupić na Roberto Baggio, nie bez obaw ze strony fanów i prasy, którzy uważali, że Alex ma jeszcze wiele do udowodnienia[27]. Po meczu z Avellino w Pucharze Włoch, 13 września 1995 Alessandro zdobył swoją pierwszą bramkę w Lidze Mistrzów w meczu z Borussią Dortmund[28]. W wieku 20 lat otrzymał na swoją koszulkę numer 10 i doprowadził Juventus do zwycięstwa w Lidze Mistrzów. Strzelił 5 goli w 5 meczach. Pod koniec Ligi Mistrzów był królem strzelców z dorobkiem sześciu bramek na koncie i był vice-królem strzelców. W 1995 roku został wybrany najlepszym młodym zawodnikiem roku. W 1996 roku zdobył także swój pierwszy Superpuchar Włoch.

Sezon 1996/1997 rozpoczął decydującą bramką w meczu z Perugią. Dzięki bramce Alessandro zdobytej 20 listopada 1996 w meczu z Manchesterem United, Juventus awansował do ćwierćfinału Ligi Mistrzów. Było to historyczne zwycięstwo, ponieważ żaden włoski zespół nigdy nie wygrał wcześniej na Old Trafford[29].

...
Alessandro Del Piero
Jest największym graczem (Alessandro Del Piero), który kiedykolwiek grał przeciwko mnie. I drybluje w niesamowity sposób.
...
Alessandro Del Piero

—Gary Neville, kapitan Manchesteru United[30].


Jego popularność za granicą wzrosła dzięki zdobyciu 26 listopada 1996 Pucharu Interkontynentalnego, po meczu z mistrzami Ameryki Południowej, River Plate. 23 lutego 1997 roku w meczu przeciwko Fiorentinie zdobył swoją 50 bramkę w Juve[31][32]. Zdobył również m.in. Trofeo Bravo przyznawane przez Guerin Sportivo dla najlepszych najmłodszych piłkarzy w Europie.

W lutym w meczu z Paris Saint-Germain zdobył dwa gole i zaliczył dwie asysty czym Juventus zdobył Superpuchar Europy. Był to już trzecie trofeum międzynarodowe zdobyte w czasie krótszym niż rok. Niedługo później Alessandro Del Piero doznak kontuzji mięśni prawego uda, co wyeliminowało go z gry na około dwa miesiące[33][34]. Gdy Juventus grał w finale Ligi Mistrzów 1996/1997 do przerwy Juventus przegrywał 2-0 (Marcello Lippi wolał trzymać Alessandro na ławce, ponieważ niedawno miał kontuzję[35]). Wpuścił go na boisko po przerwie, kwadrans później Alex zdobył piękną bramkę uderzeniem piętą[36], mimo tej bramki Juventus przegrał 3-1. Po koniec sezonu Del Piero mógł świętować swoje drugie scudetto i osiem bramek w Serie A pomimo urazów mięśni.

Sezon 1997/1998 Juventus rozpoczął wspaniałym zwycięstwem nad Feyenoordem Rotterdam, w którym Alessandro Del Piero zdobył dwie bramki i wyprzedził tym Paolo Rossi pod względem zdobytych bramek w Lidze Mistrzów[37]. 1 października 1997 roku Alessandro Del Piero został autorem wspaniałego gola w meczu z Manchesterem United. Gol został trzecią najszybciej strzeloną bramka w historii Ligi Mistrzów. Strzelił go w ciągu 20 sekund. Po tym golu całe Old Trafford zamilkło, mimo tej bramki Juventus nie wygrał tego meczu (przegrał 3-2)[38]. 21 grudnia 1997 w meczu z Empoli zdobył swojego drugiego hat-tricka w karierze, a 1 kwietnia 1998 roku zaliczył pierwszego swojego hat-tricka w Lidze Mistrzów. 24 kwietnia zdobył decydującą bramkę w Derby d'Italia.

W swoim najlepszym sezonie 1997-1998 grał na najwyższym poziomie, zdobył łącznie 32 gole: 21 w Serie A i 10 w Lidze Mistrzów, której został królem strzelców. Jego dorobek 32 goli w sezonie stanowi drugie miejsce w historii Juventusu pod względem liczby bramek strzelonych w historii (pierwsze miejsce zajmuje Felice Borel z 34 bramkami). Zdobył scudetto, Superpuchar Włoch i doprowadził Juventus do finału Ligi Mistrzów, 5 goli zdobył w fazie grupowej i 5 w pucharowej. W finałowym meczu Ligi Mistrzów z Realem Madryt[39] grał w złym stanie fizycznym spowodowanym przez poprzednie kontuzje[40]. Jest wielce prawdopodobne, że gdyby Juventus wygrał Ligę Mistrzów, Alessandro Del Piero otrzymałby Złotą Piłkę.

Bardzo dobry rok 1998 przyniósł mu nagrodę w postaci Oscara Del Calcio[41].

Kontuzja i zamglenie[]

Sezon 1998/1999 rozpoczął się meczem w ramach Superpucharu Włoch, gdzie Juventus podejmował SS Lazio. Mecz zakończył się zwycięstwem Juventusu, ale już kolejne mecze ligowej Stara Dama przegrywała 1-0 (z Vicenzą i Interem).

Na dzień przed jego urodzinami, 8 listopada 1998 roku, w 92. minucie meczu Udinese - Alex Del Piero doznał poważnej kontuzji lewego kolana[42]. Jak się później okazało zostało uszkodzone więzadło w kolanie co wymagało interwencji chirurgicznej i wyeliminowało go z gry na 9 miesięcy[43]. Łącznie w tym feralnym sezonie zdobył Superpuchar Włoch i wystąpił w 14 meczach, strzelił 3 gole. Kontuzja była dla niego przełomem. Juventus zrezygnował z usług Marcello Lippi po porażce u siebie z AC Parmą i zajęciu 7. miejsca w Serie A. W międzyczasie 29 czerwca 1999 roku po trudnych negocjacjach związanych z prawami wykorzystania wizerunku Alexa[44][45], podpisał kontrakt do 2004 roku i jego pensja wzrosła z 3,5 mld do 10 mld lirów rocznie[46][47].

Del Piero wrócił na boisko w następnym sezonie, gdy trenerem był już Carlo Ancelotti. Juventus nie wystąpił w Lidze Mistrzów z powodu 7. miejsce w Serie A w poprzednim sezonie. Zagrał za to w Pucharze Interto, który wygrał. Wygranie Pucharu Intertoto dało Juve możliwość gry w Pucharze UEFA[48]. Pierwszym meczem Alexa po przerwie był mecz w lecie 1999 roku z FC Rostov, wygrany przez Juventus 5-1. W finale tego pucharu Del Piero zaliczył łącznie cztery asysty: dwie w pierwszym meczu zakończonym wynikiem 2-0, i dwie w rewanżu zakończonym wynikiem 2-2. Asysty te miały wielki wkład w wygraną[49][50]. Łącznie w całym Pucharz Intertoto zaliczył 5 asyst i jedną bramkę. Następnie strzelił jeszcze bramkę w meczu z Omonią Nikozją w Pucharze UEFA. Mimo to, w tym sezonie grał już tak dobrze jak w poprzednich[51]. Prasa mu nie pomagała, głosząc, że jego najlepszy okres w karierze już minął. W całym sezonie udało mu się strzelić 12 goli: 9 w Serie A (z czego 8 ze stałych fragmentów gry) a resztę w pucharach międzynarodowych i pucharach krajowych. Trener Ancelotti był krytykowany z dawanie mu szans[52]. 7 maja 2000 zdobył jedyną bramkę w tym sezonie nie strzeloną ze stałego fragmentu gry, w meczu z Parmą w ramach rozgrywek Serie A[53], w przedostatnim meczu sezonu. W kolejnym meczu Juve grało z AC Perugią, Perugia wygrała i SS Lazio wyprzedziło Juventus jednym punktem w tabeli Serie A.

W sezonie 2000/2001 zdobył bramkę w meczu z Napoli 30 września[54], a następnie po raz kolejny doznał kontuzji mięśni.

18 lutego 2001 w meczu z Bari zdobył piękną bramkę, nie mógł się jednak z niej cieszyć, ponieważ jego ojciec zmarł kilka dni wcześniej[55]. Te wydarzenie było przełomem w jego karierze: jego wysoka forma utrzymała się do końca sezonu i uwierzył we własne umiejętności[56].

Mimo jego dobrej gry w meczu z AS Romą, 5 maja 2001 roku nie udało się jej dogonić i Juventus zajął na koniec sezonu drugie miejsce w tabeli Serie A[57].

Powrót Marcello Lippi i odrodzenie[]

Właśnie pod kierunkiem Marcello Lippi, który powrócił jako trener Juventusu widzieliśmy najlepszego Alessandro Del Piero. W sezonie 2001/2002 strzelił 21 bramek. 26 sierpnia 2001 w meczu z AC Venezia zdobył dwa gole, a jego klubowy kolega David Trezeguet zdobył również dwie bramki. W tym sezonie zdobył swoją 100-tną bramkę. Jego dwie bramki w derbach Turynu nie wystarczyły do zwycięstwa Juventusu. 31 października 2001 w meczu z Celtikiem Glasgow zdobył bramkę numer 27. w europejskich pucharach bijąc rekord Roberto Bettegi.

Ostatni mecz Serie A 2001/2002, słynny 5 maja: Inter Mediolan, który przegrywał 4-2 z Lazio i Juventus, który wygrywał 2-0 z Udinese. Pierwszą bramkę dla Juventusu zdobył Trezeguet, następnie trafił Alessandro Del Piero i jego gol podsumował zdobycie scudetto numer 26 w historii Juventusu. W ciągu tego sezonu Alessandro 16 razy posłał piłkę do bramki przeciwnika. W tym sezonie para Del Piero-Trezeguet była jedną z najbardziej bramkostrzelnych par napastników w Europie. Zdobyli łącznie 40 bramek[58] (24 gole francusko-argentyńskiego napastnika pozwoliły mu wyprzedzić w klasyfikacji króla strzelców Dario Hübnera z 16 bramkami). Del Piero otrzymał również nagrodę Oscar del Calcio 2001 roku jako gracz najbardziej kochany przez fanów.

W sezonie 2002/2003 zdobył jeszcze więcej bramek niż w poprzednim sezonie, łącznie 23 bramki i kilka goli decydujących o wynikach meczy. Początek sezonu był bardzo obfity, 10 bramek w 6 meczach: najpierw dwie bramki w meczu przeciwko AC Parmie w ramach Superpucharu Włoch, 25 sierpnia, następnie dwa gole w pierwszym meczu w Serie A, a tydzień później również dwie bramki, tym razem w meczu z Empoli. W meczu z AS Romą również zdobył dwie bramki. 19 października 2002 w meczu z Interem Mediolan strzelił swoją 131 bramkę czym zrównał się z Pietro Anastasi.

W bezpośredniej konfrontacji z głównym rywalem w walce scudetto AC Milanem, Juventus wygrał u siebie 2-1. Bramki strzelali Del Piero (asystował Di Vaio) a następie Thuram. W meczu Juventus - Brescia Alessandro Del Piero zdobył swoją 100-tną bramkę w rozgrywkach Serie A. W ciągu całego sezonu zdobył 5 bramek w Lidze Mistrzów, a łącznie 23. Bardzo ważną bramką był gol w meczu z Realem Madryt w rozgrywkach Ligi Mistrzów, który odbył się 14 maja 2003[59][60][61]. Po zdobyciu piątego scudetto, po raz pierwszy w Lidze Mistrzów odbył się włoski finał [59], 28 maja Juventus Turyn został pokonany przez AC Milan po rzutach karnych. Alessandro Del Piero strzelił 23 bramki w ciągu sezonu, z czego 14 miało decydujący wpływ na wynik meczu.

W pierwszym meczu Serie A 2003-2004 Alessandro Del Piero zdobył dwie bramki. 18 grudnia w meczy ze Sieną strzelił swoją 150 bramkę w barwach Juventusu i miesiąc później, również w Sienie zaliczył czwarty hat-trick w karierze.

W ciągu sezonu przytrafiały mu się kontuzje, czego wynikiem jest tylko 8 goli i wyeliminowanie Juventusu w fazie pucharowej przez Deportivo La Coruna. Mimo tych niepowodzeń Juventus zdobył Superpuchar Włoch, pokonał AC Milan po rzutach karnych (Del Piero został zastąpiony w 65. minucie przez Di Vaio). Juventus Turyn doszedł również do finału Pucharu Włoch, w półfinale pokonując Inter Mediolan. W finale lepsi okazali się zawodnicy SS Lazio. W przeciągu sezonu Alessandro Del Piero zdobył 14 bramek.

Przybycie Fabio Capello[]

Del Piero zaczął od bramki w meczu z Djurgårdens[62], w eliminacjach do fazy grupowej Ligi Mistrzów 2004/2005. 3 listopada w meczu Bayern Monahcium - Juventus Turyn zdobył jedynego gola, który zadecydował o zwycięstwie turyńskiego klubu[63]. natomiast 9 stycznia w meczu przeciwko Livorno zdobył swoją 163 bramkę i wyprzedził Felice Borela w klasyfikacji strzelców Juventusu Turyn[64]. 30 stycznia wyprzedził kolejnego piłkarza, tym razem Omara Sivoriego, zdobywając bramkę numer 167 w meczu przeciwko Atalancie[65].

Najważniejszymi wydarzeniami w sezonie 2004/2005 było przybycie Ibrahimovic i Fabio Capello[66], który to jako piłkarz miał duże umiejętności techniczne[67][68][69]

W tym sezonie Alessandro udało się strzelić 14 bramek w Serie A i zaliczyć wiele asyst[70]. 8 maja 2005 asystował przy jedynej bramce strzelonej przez Trézéguet[71]. Zdobył trzy bramki w Lidze Mistrzów, kończąc sezon z łącznym dorobkiem 17 bramek. 29 maja w Cagliari strzelił bramkę otwierającą wynik spotkania w Cagliari. W tym samym sezonie zdobył scudetto (które zostało później odebrane[72]). W X wydaniu "Premio San Siro Gentleman per la Stagione 2005" zdobył nagrodę specjalną USSI Narodowego Piłkarza Dżentelmena[73].

Z początku sezonu 2005-2006 w meczu Juventus - Ascoli rozegranego w Messynie Alessandro Del Piero zdobył decydującego gola. 6 listopada 2005 roku zdobył swoją 178 bramkę czym wyprzedził Roberto Bettegę. Po meczach w Champions League i kilku meczach ligowych zdobył 182 bramkę i zrównał się z Giampiero Bonipertim. W dniu 10 stycznia 2006 po swoim piątym hat-tricku w karierze w meczy z Fiorentiną w I rundzie Pucharu Włoch, wyprzedził Giampiero Bonipertiego i został najlepszym strzelem Juventusu Turyn w historii[74]. Zdobył również decydującego gola w meczu z Regginą, zdobył również dwie bramki w 1/4 finału Pucharu Włoch z AS Romą. Po sezonie wybuchł skandal we włoskiej piłce nożnej.

Strzelił 20 bramek z czego 12 w Serie A z czego jedna padła z niezapomnianego rzutu wolnego w meczu z Interem Mediolan[75][76], bramka ta rozpoczęła walkę Juventusu o scudetto. Zdobył również 3 bramki w Lidze Mistrzów i 5 w Pucharze Włoch, w którym został królem strzelców.

7 maja 2006 po zakończeniu meczu Juventus - Palermo, Del Piero został wyróżniony nagrodą dla Premio San Siro Gentleman 2006 Serie A TIM oraz Coppa d'Argento Premio Speciale Gentleman 2006. Są to najbardziej prestiżowe nagrody wydawane przez prezydenta Włoch Carlo Azeglio Ciampi[77]

Selekcjoner reprezentacji Włoch miał wątpliwości z powodu dobrej gry pozostałych napastników zespołu[78], mimo to trener powołał go z powodu m.in. równej gry przez ostatnie dwa lata i zdobycie przeszło 37 goli w Juventusie Turyn.

Spadek do Serie B i przybycie Deschampsa[]

DelPiero500

Koszulka upamiętniająca 500. występ Del Piero w barwach Juventusu.

Po degradacji Juventusu do Serie B i ukaranie go jeszcze 17 punktami karnymi[79] z powodu Afery Calciopoli kilku graczy opuściło Juventus. Alessandro Del Piero postanowił jednak pozostać wietny klubowi.

Juventus rozpoczął kolejny sezon meczem 23 sierpnia w drugiej rundzie Pucharu Włoch z Ceseną. Zaledwie 10 sekund po wejściu Alessandro Del Piero na boisku zdobył gola[80]. Powtórzył to w kolejnej rundzie w meczu z Napoli, ale jego dwie bramki nie wystarczyły do przejścia Juventusu do kolejnej rundy[81].

Trzynaście lat po ostatnim doświadczeniu z Padwy, 9 września 2006 Juventus Turyn rozegrał pierwszy mecz w Serie B gdzie zagrał z Rimini. Siedem dni później w sobotę 16 września Alex rozegrał swój 500 mecz w oficjalnych meczach: 486 w Juventusie Turyn i 14 w Padwie. Przy okazji zdobył swoją pierwszą bramkę w sezonie 2006/2007, ostatecznie Juventus wygrał spotkanie z Vicenzą. Po tym zwycięstwie Juventus cały czas piął się w tabeli Serie B[82].

Rimini-juve3

Del Piero w czasie meczu Rimini-Juventus

6 grudnia 2006 otrzymał Oficjalny Orderu Zasługi Republiki Włoskiej[83], który jest przyznawany osobie która poprzez swoje odpowiedzialne i spokojne zachowanie bagatelizuje klęski[84].

20 stycznia 2007, na mecz Juventus Turyn - Bari przybyły dawne gwiazdy Juventusu (tylko Gaetano Scirea i Giuseppe Furino nie mogli dotrzeć) by świętować występ numer 500. Alessandro Del Piero w barwach Juventusu. Mecz zakończył się wynikiem 4-2 dla Juventusu, Alex zdobył jedną bramkę i asystował przy golach Trezeguet i Nedveda[85]. Dostał również pamiątkową tablicę i FIATA 500 idealnie pasującego do tej okazji[86]. 25 lutego zdobył również nagrodę Telegatto 2007[87].

17 lutego 2007 w meczu przeciwko Crotone zaliczył hat-tricka a 15 dni później powtórzył te osiągnięcie tym razem z Piancenzą. 19 maja 2007 został bohaterem meczu Crotone - Juventus gdzie zdobył dwie bramki. Po tym meczu Juventus miał już zapewniony awans do Serie A[88]. Pod koniec rozgrywek Del Piero miał na koncie 20 bramek i został królem strzelców Serie B.

Powrót do Serie A pod kierownictwem Claudio Ranieri[]

Alessandro Del Piero

Del Piero w koszulce Juventusu.

Juventus rozpoczął swoją batalię w Serie A meczem z Livorno, wygrywając go 5-1. Alessandro Del Piero pierwszą bramkę zdobył tydzień później w meczu z Cagliari. 3 września otrzymał nagrodę Golden Foot wyprzedzając m.in. Roberto Carlosa i Davida Beckhama[89]. 15 października podpisał nowy kontrakt wiążący go z klubem do 2010 roku, zmniejszyły mu się również zarobki z 4 mln € do 3,5 mln €[90].

25 listopada 2007 w meczu z Palermo zdobył dwie bramki w meczu wygranym przez Juventus 5-0. 15 grudnia w meczu z Lazio powtórzył to osiągnięcie. Oprócz niego strzelał Trezeguet a mecz zakończył się wynikiem 2-3 dla Juventusu. W meczu z Catanią uratował Juventus od porażki strzelając bramkę z rzutu karnego. 22 marca natomiast w derbach Włoch wyrównał wynik Gaetano Scirea osiągając 552 występy w barwach Juve[91], natomiast 6 kwietnia zagrał po raz 553. W tym spotkaniu strzelił dwie bramki, które okazały się bezużyteczne, ponieważ Juventus przegrał 3-2 z Palermo[92]. 12 kwietnia zdobył jedną bramkę w Mediolanie otwierając wynik, do zwycięstwa 3-2. Osiem dni później zaliczył kolejnego hat-tricka, tym razem w meczu z Atalantą. Był to jego ósmy hat-trick w karierze.

Po ostatnim meczu Serie A rozegranym z Sampdorią, 17 maja powiedział, że chciałby zostać królem strzelców razem z David Trézéguet[93]. Pierwszą bramkę zdobył Alessandro Del Piero, następnie strzelił David Trézéguet z karnego. W drugiej połowie rzut karny wykonał Del Piero i został samotnym królem strzelców (miał na koncie jedną bramkę więcej niż David Trezeguet)[94].

Podczas okresu przygotowawczego do sezonu 2008/2009 Juventus brał udział w tourne po Anglii. Zagrał w Emirates Cup z Hamburgiem i Arsenalem oraz Manchesterem United. Po koniec meczu Alessandro Del Piero dostał oklaski od około 70 tys. kibiców na Old Trafford[38].

Powrót do Ligi Mistrzów i walka o scudetto[]

W sezonie 2008/2009 Juventus powrócił do rozgrywek Ligi Mistrzów po ponad dwuletniej nieobecności. Zaczął od 3. rundy kwalifikacyjnej. 13 sierpnia u siebie podejmował słowacki zespół Artmedia Pertżalka, Del Piero strzelił w tym meczu jedną bramkę[95]. 17 września 2008 w pierwszym meczu fazy grupowej przeciwko drużynie Zenit Sankt Petersburg, Del Piero zagwarantował zwycięstwo Juve piękną bramką z rzutu wolnego strzelonego z 38 metrów[96][97]. 21 października otworzył wynik meczu z Realem Madryt, wynik ustalił Amauri[98], a w rewanżu na Santiago Bernabéu strzelił dwie bramki i był bardzo bliski zdobycia trzeciej. Przez ten wyczyn Juventus Turyn stał się pierwszym zespołem, który wygrał na Santiago Bernabéu[99]. Po zakończeniu spotkania otrzymał od kibiców owację na stojąco[100].

9 listopada w dniu swoich urodzin w meczu z Chievo Werona, zdobył bramkę z rzutu wolnego, po meczu otrzymał znowu owację na stojąco. 29 listopada w meczu Juventus - Reggina w ramach 14 kolejki Serie A zdobył swoją 250 bramkę w barwach Juve. Strzelił ją z rzutu karnego, ostatecznie Juvetus wygrał 4-0[101]. Po koniec 2008 roku został najlepszym włoskim sportowcem wg. Tg1[102]. Rok 2008 był jednym z jego najlepszym lat, w 20 meczach Serie A zdobył 28 bramek[103][104]. 10 stycznia 2009 został nagrodzony Oscarem Del Calcio, dla najlepszego strzelca 2008 roku[105].

10 marca 2009 Juventus został wyeliminowany z rozgrywek Ligi Mistrzów przez angielską Chelsea. Odpadł po dwumeczy: w pierwszym meczu przegrywając na wyjeździe 1-0, a u siebie remisując 2-2[106]. Del Piero zakończył grę w Lidze Mistrzów 2008/2009 z dorobkiem 5 goli[107] i 9 występami (6 goli biorąc pod uwagę jeszcze fazę kwalifikacyjną). Do tej pory Alex zdobył 9 bramek w fazie pucharowej, 33 w grupowej i 2 w rundzie kwalifikacyjnej.

10 maja w trakcie meczu z AC Milanem, Del Piero wystąpił w barwach Juve po raz 600-tny[108], a tydzień później 17 maja zaliczył 397 występ w barwach Juve w Serie A wyrównując rekord Gaetano Scirea. W 37. kolejce Serie A w meczu z AC Sieną, strzelił dwie bramki i asystował przy bramce Marchisio.

17 lipca podpisał kontrakt wiążący go z Juventusem do 2011 roku[109].

Nadejście Ferrary i ambicje na sezon 2009-2010[]

Ze względu na kontuzję lewego uda, doznanej w sierpniu, Del Piero musiał pauzować 6 tygodni. W Serie A zadebiutował 27 września w meczu przeciwko Bolonii (1-1). Zagrał 8 minut czym zaliczył swój 400 występ w Serie A[110][111]. Alessandro Del Piero doznał ponownie kontuzji mięśni w lewym udzie tak samo jak poprzednio 1 października 2009, podczas treningu[112]. 12 listopada 2009 otrzymał nagrodę "Premio Internazionale Sport e Civiltà - Ambasciotare dello Sport". 14 marca 2010 Alessandro del Piero zdobył bramkę numer 300 i 300 w meczu ze Sieną, strzelając je w 2 i 17 minucie. Nieudany dla Juventusu sezon 2009/10 Alex zakończył z 29 występami i 11 bramkami (najlepszy strzelec Juve sezonu).

Koniec przygody z Juventusem i przeprowadzka do Australii[]

Sezon 2011-2012 był ostatnim w wykonaniu Alessandro Del Piero w Juventusie. Klub nie przedłużył jego kontraktu, który wygasł 30 czerwca. Przez wakacje, wiele klubów próbowało ściągnąć do siebie Alexa, ostatecznie wylądował w Sydney F.C. gdzie w pierwszym sezonie z tym klubem zdobył 14 bramek w 24 meczach.

Podsumowanie[]

Z turyńskim klubem zdobył: mistrzostwo Włoch siedem razy (1995, 1997, 1998, 2002, 2003, 2005, 2006[113]), puchar Ligi Mistrzów (1996) i Puchar Toyoty (1996). Jego najlepszym sezonem był sezon 1997/1998, gdzie zdobył 21 bramek w Serie A, 10 bramek w Lidze Mistrzów i dzięki jemu rzutowi wolnemu w meczu przeciwko Monako Juve awansowało do półfinałów. Jego gol w finale Ligi Mistrzów 1997 nie wystarczył do zdobycia tego trofeum (Juve przegrało 3-1 z Borussią Dortmund).

Jego pseudonim Pinturicchio, został nadany przez Gianniego Agneliego. Inny pseudonim Il Fenomeno Vero[114] został nadany przez fanów, The Real Phenomenon to porównanie z Ronaldo, a pseudonim Il Fenomeno został nadany przez kibiców Interu Mediolan.

Jedną z najważniejszych cech Alessandro Del Piero jest jego wszechstronność, co pozwala mu grać w wielu wariantach ataku. Gdy rozpoczynał karierę w Juve grał jako typowy napastnik, później zaczął grać jako drugi napastnik. Był również ustawiany jako rozgrywający na środku, pomiędzy linią pomocy i ataku. Gdy trenerem Juve był Marcello Lippi Del Piero grał w "trójzębie", razem z Gianlucą Vialli i Fabrizio Ravanellim. Później miejsce tych dwóch graczy zajęli Zinédine Zidane i Filippo Inzaghi. W drugiej połowie 2001 roku, po zmianie sposobu gry Zidane został zastąpiony przez Pavla Nedvěda, a Filippo Inzaghi przez Davida Trézéguet.

Del Piero jest obecnie najlepszym strzelcem Juventusu. Zdobył 262 gole we wszystkich oficjalnych meczach. Wystąpił w Juventusie już ponad 600 razy, bijąc rekord Gaetano Scirei (Gaetano ma na koncie 552 występy). Alessandro jest cały czas głównym zawodnikiem formacji ofensywnej.

Reprezentacja Włoch[]

Totti Euro 2000

Del Piero z Francesco Tottim

Del Piero obecnie jest czwartym zawodnikiem pod względem zdobytych bramek w reprezentacji. Jego pierwszym większym turniejem było Euro 1996, gdzie zagrał pierwszą połowę spotkania i zszedł z boiska w przerwie meczu. Del Piero konkurował z Roberto Baggio o miejsce na MŚ-1998, ostatecznie na mistrzostwa pojechał Roberto Baggio. W finale ME-2000 Del Piero zmarnował dwie dobre okazje w meczu pomiędzy Włochami a Francją.

Del Piero wrócił na arenę międzynarodową w czasie MŚ-2002, po sezonie w którym Juventus zdobył scudetto[115]. Zdobył decydującą bramkę w meczu z Węgrami i zapewnił udział Azzurrim w finałach[116]. Zdobył bramkę na mistrzostwach w meczu z Meksykiem, gol Del Piero zapewnił awans reprezentacji Włoch do 1/8 finału. W kolejnej rundzie Włochy odpadły po kontrowersyjnym meczu z Koreą Południową[117].

Po Euro-2004 Marcello Lippi został zastąpiony przez Fabio Capello. Capello nie był przekonany do umiejętności Del Piero i często zamiast niego wystawiał Zlatana Ibrahimovića. Ale gdy Juventus zdobył 28 tytuł mistrzowski, a Del Piero zdobył 14 bramek sytuacja ta zaczęła się zmieniać.

Alex Del Piero

Del Piero po półfinale z Niemcami.

Del Piero rozpoczął MŚ-2006 meczem z Australią w 1/8 finału. Mecz zakończył się zwycięstwem Włochów 1-0. 4 lipca Del Piero wszedł na boisku w meczu z Niemcami w półfinale MŚ. W przedostatniej minucie dogrywki zdobył bramkę. W finale w meczu przeciwko Francji, Del Piero dobrze wykonał rzut karny i przyczynił się do zwycięstwa Włochów[118]. Po turnieju przyznał, że zwycięstwo w mistrzostwach świata to było jego marzenie z dzieciństwa[119].

W 2008 roku Del Piero był kapitanem drużyny narodowej 7 razy (w tym MŚ-2006 i Euro-2008). W tym czasie grał z numerem 10 na koszulce, ale potem oddał go Francesco Totti i przeszedł na numer 7 (miał taki numer na początku kariery). 7 maja dostał powołanie na Euro-2008 i stał się drugim włoskim piłkarzem, który wystąpił w 7 ważnych turniejach międzynarodowych. Wystąpił na ME: 1996, 2000, 2004, 2008, MŚ: 1998, 2002, 2006.

Del Piero został powołany na mistrzostwa jako zawodnik rezerwowy. Po raz pierwszy na mistrzostwach zagrał w meczu z Holandią i nie zapobiegł porażce Włochów 3-0. Mecz z Rumunią rozpoczął z opaską kapitana. Włochy ostatecznie awansowany do fazy pucharowej z drugiego miejsca, wyprzedzając zespoły Rumunii i Francji. W ćwierćfinale w meczu przeciwko Hiszpanii Del Piero wszedł na boisko w czasie dogrywki, dogrywka również nie wyłoniła zwycięzcy, więc odbyła się seria rzutów karnych w której górą byli piłkarze Hiszpanii i wygrali 4-2. 20 sierpnia 2008 Alessandro Del Piero zagrał dla reprezentacji po raz 90. Ostatnim meczem, w którym do tej pory wystąpił był mecz kwalifikacji do MŚ-2010 z reprezentacją Gruzji.

4 lipca 2006
21:00
Niemcy Niemcy 0 — 2[120] Włochy Włochy Signal Iduna Park
Dortmund
Sędzia: Benito Archundia Meksyk
Widzów: 65 000

raport
Grosso Gol w 119 minucie meczu 119'
Del Piero Gol w 120+1 minucie meczu 120+1'


Życie prywatne[]

Del Piero jest mężem Sonii Amorous, są razem od 1999 roku, ożenili się w 2005[121]. W lipcu 2007 para ogłosiła, że spodziewa się dziecka[121]. 22 października 2002, Sonia o 0:22 w szpitalu Sant'Anna w Turynie urodziła syna[122][123]. 14 lutego 2009 Sonia Amoruso ogłosiła, że po raz drugi spodziewa się dziecka[124]. 4 maja 2009 na świat przyszła córka Dorotea[125].

Del Piero wykorzystywał swoją sławę do wspierania badań nad rakiem, za swoje zaangażowanie otrzymał nagrodę Associazione Italiana per la Ricerca sul Cancro przyznawaną przez organizację "Uwierz w badania" 26 listopada 2006[126]

Gdy ogień olimpijski przybył do Turynu, Alessandro Del Piero przewodził tej grupie[127]. Del Piero interesuje się również innymi sportami oprócz piłki nożnej, szczególnie koszykówką i kolarstwem[128][129].

Alessandro Del Piero interesuje się również muzyką. Sam nagrał kilka własnych utworów[130]. Wraz z Marco Materazzi, Del Piero wystąpił na scenie razem z zespołem Rolling Stones, krótko po zwycięstwie w Mistrzostwach Świata 2006[131]. Alessandro jest również przyjacielem byłego członka zespołu Oasis brata Noel Gallaghera obecnego lidera zespołu Liam Gallagher.

9 lutego 2009 ogłoszono, że Del Piero pozwał serwis społecznościowy Facebook za dużą liczbę fałszywych profili z jego nazwiskiem i linków na tych profilach do stron neonazistów. Del Piero stwierdził również, że nigdy nie miał konta na Facebooku[132].

Del Piero jest przyjacielem Fabio Cannavaro, Pavla Nedveda, Zinedine Zidane i Gianluki Zambrotty. Jego przyjacielem jest również zawodnik reprezentacji Włoch i ikona AS Romy - Francesco Totti.

W telewizji Del Piero nie jest znany tylko z występów w meczach, ale również z reklam. Ma kontrakt z niemieckim producentem sprzętu sportowego Adidas, włoskim producentem samochodów Fiat i japońską firmą Suzuki.

Del Piero wystąpił na okładce gry EA Sports: FIFA Football 2004, wraz z Thierry Henry i Ronaldinho. Del Piero miał również wystąpić na okładce gry Pro Evolution Soccer 2010 razem z Lionelem Messi. Ostatecznie zamiast Del Piero wystąpił Fernando Torres[133][134].

Statystyki[]

Kluby[]

Ostatnia aktualizacja: 28 maja 2010.
Klub Sezon Serie A Puchary narodowe * Puchary międzynarodowe ** Łącznie
Występy Gole Występy Gole Występy Gole Występy Gole
Calcio Padova
Włochy Włochy
Sezon 1991-92 4 0 - - - - 4 0
Sezon 1992-93 10 1 - - - - 10 1
Łącznie 14 1 - - - - 14 1
Juventus FC
Włochy Włochy
Sezon 1993-94 11 5 1 0 2 0 14 5
Sezon 1994-95 29 8 10 1 11 1 50 10
Sezon 1995-96 29 6 3 1 11 6 43 13
Sezon 1996-97 22 8 4 0 9 7 35 15
Sezon 1997-98 32 21 5 1 10 10 47 32
Sezon 1998-99 8 2 2 1 4 0 14 3
Sezon 1999-00 34 9 2 1 9 2 45 12
Sezon 2000-01 25 9 2 0 6 0 33 9
Sezon 2001-02 32 16 4 1 10 4 46 21
Sezon 2002-03 24 16 1 2 13 5 38 23
Sezon 2003-04 22 8 5 3 4 3 31 14
Sezon 2004-05 30 14 1 0 10 3 41 17
Sezon 2005-06 33 12 5 5 7 3 45 20
Sezon 2006-07 35 20 2 3 - - 37 23
Sezon 2007-08 37 21 4 3 - - 41 24
Sezon 2008-09 31 13 3 2 9 6 43 21
Sezon 2009-10 23 9 1 2 5 0 31 11
Łącznie 457 197 55 26 120 50 632 273
Łącznie w karierze 471 198 55 26 120 50 646 274
  • (*) Puchar Włoch i Superpuchar Włoch
  • (**) Liga Mistrzów, Puchar UEFA/Liga Europejska, Puchar Intertoto, Superpuchar Europu i Puchar Interkontynentalny

Reprezentacja[]

Ostatnia aktualizacja: 30 grudnia 2009.

Podsumowanie statystyk[]

Ostatnia aktualizacja: 28 maja 2010.
Mecze Gole Ratio
Serie A 457 197 0,43
Serie B 49 21 0,43
Puchary Narodowe 54 24 0,44
Puchary Międzynarodowe 118 50 0,42
Reprezentacja Włoch 91 27 0,30
ŁĄCZNIE 769 319 0,4

Osiągnięcia[]

  • Mistrz Włoch: 1994/95, 1996/97, 1997/98, 2001/02, 2002/03, 2004/2005(Odebrane), 2005/2006(Odebrane)
  • Puchar Włoch: 1994/95
  • Superpuchar Włoch: 1995, 1997, 2002, 2003
  • Mistrz Serie B: 2006-07
  • Liga Mistrzów: 1995-96
  • Liga Mistrzów (2 miejsce): 1996/97, 1997/98, 2002/03
  • Superpuchar Europy: 1996
  • Puchar Interkontynentalny: 1996
  • Puchar Intertoto: 1999
  • Viareggio Cup: 1994
  • Mistrzostwo Europy do lat 21: 1994, 1996
  • Mistrzostwo Świata: 2006

Indywidualne[]

  • Najlepszy młody gracz w Europie (Bravo Award): 1996
  • Piłkarz roku we Włoszech: 1998
  • Najlepszy strzelec Ligi Mistrzów: 1997/1998
  • FIFA 100 (lista stu najlepszych piłkarzy wszech czasów utworzona przez Pelé)
  • Najlepszy strzelec Pucharu Włoch: 2006
  • Golden Foot (Złota Stopa): 2007
  • Najlepszy strzelec Serie B: 2007
  • Najlepszy strzelec Serie A: 2008
  • Nagroda imienia Gaetano Scirei: 2008
  • Najlepszy napastnik Ligi Mistrzów ostatniego 10-lecia
  • Najlepszy strzelec w historii Juventusu
  • Najwięcej występów w historii Juventusu

Odznaczenia[]

  • Cavaliere OMRI BAR
    Kawaler Orderu Zasługi Republiki Włoskiej: 2000[135]
  • Ufficiale OMRI BAR
    Oficjalny Orderu Zasługi Republiki Włoskiej: 2006[136]

Cytaty[]

Atrybuty[]

  • Del Piero jest znany z poczucia humoru. Kiedyś żartował, że jeśli Lippi nie powoła go na Mistrzostwa Świata w Niemczech, to on "pojedzie tam jego samochodem i zatopi jego cholerną łódź[137]".
  • Alex jest silnie związany z fanami Juventusu, raz oświadczając "Jestem dumny z tego, że jestem Juventino, ale tak naprawdę jestem małą częścią tej biało-czarnej flagi, która rośnie z roku na rok. Aby kontynuować te wzrastanie, musimy być jednością[138]."
  • W czasie afery Calciopoli: "Prawdziwy dżentelmen nie opuszcza swojej damy." (Un vero cavaliere non lascia mai una signora)[139].

O Alessandro Del Piero[]

  • Carlo Ancelotti: "On jest graczem światowej klasy, który nie wymaga wprowadzenia[140]".
  • Mauro Camoranesi: "On jest wyjątkową osobą i naprawdę nikomu nie musi tego pokazywać. Jest również wspaniałym człowiekiem i piłkarzem[141]."
  • Fabio Cannavaro: "Moim zdaniem jest najlepszym sportowcem z jakim się spotkałem[142]."
  • Fabio Capello: "Wierzę w mistrzów i Alex jest mistrzem." "Del Piero jest graczem o bardzo wysokiej jakości i zasługuje na rekord." Z powodu wielu osób manifestujących brak Alexa w składzie: "Czasem czuję się zakłopotany, z powodu posadzenia go na ławce."[143]
  • Frankie Dettori: "Del Piero jest prawdziwym geniuszem[144]."
  • Angelo Di Livio: "Spotkałem Alexa w Primaverze. Był fenomenalny. Był tak dzielny, że zmusił trenera aby dał mu szansę zadebiutować w pierwszym zespole." "On ma takie możliwości jakie mają tylko wielkie gwiazdy."[145]
  • Mark Hughes: "Chociaż Del Piero może być dobry do trzydziestki, pozostanie nadal wspaniałym piłkarzem[146]."
  • Pepe Kamel: "Z właściwym sobie wdziękiem i charyzmą zdobył nas wszystkich, jego kreatywność i talent nie dały już nam nic więcej do żądania, a jego rzuty wolne, bez komentarza[147]
  • Marcello Lippi: "Del Piero jest mistrzem, ma niezwykłe umiejętności techniczne i wspaniały charakter. Gdy jest na tapecie, nigdy nie zawodzi. Jest przykładem dla nas wszystkich." "Ma duże umiejętności i intuicję." "Jest kapitanem w prawdziwym tego słowa znaczeniu."[148][149]
  • Diego Maradona: Mówiąc o 100 najlepszych piłkarzach świata powiedział: "Oto czym różni się do Zidane: Del Piero uwielbia grać, czuję to w jego duszy. U Francuza tego nie widzę[150].
  • Adrian Mutu: "Alex jest przykładem dla nasz wszystkich. Ciężko pracuje na treningach i nie narzeka[151]."
  • Ruben Olivera: "Del Piero jest moim idolem. Kiedy przybyłem do Juventusu i zostałem spotkałem się po raz pierwszy z Alexem, to było jak dotknięcie nieba palcem[152]."
  • Fabrizio Ravanelli: "Del Piero jest w stanie robić rzeczy, które mogą wydawać się niezwykłe, ale on je robi jakby były proste[145]."
  • Alessio Tacchinardi: "On (Del Piero) zawsze przychodzi na treningi z uśmiechem dla każdego i z pocieszającym słowem dla każdego. To jest wielkość: pokory... to złoty człowiek[145]."
  • Giuseppe Taglialatela: Były bramkarz zespołu SSC Napoli powiedział kiedyś o golu Del Piero: "Powiedzmy, że zdobył bramkę w stylu a la Baggio albo a la Maradona. Dostał piłkę od pomocnika, obkiwał, 3-4 obrońców i strzelił bramkę. On jest dobry, co mogę powiedzieć?[145]."
  • Gianluca Zambrotta: "Ciągle się dziwię, dlaczego Alessandro Del Piero nie zakończył kariery po niezdobyciu tego trofeum[153]" (Złota Piłka).
  • Nicola Legrottaglie: "Dla nas to przykład. On jest wyjątkowy poza boiskiem, a w konsekwencji także na boisku. Zawsze udowodni to również w swojej duszy. Przybyłem tu pięć lat temu i widziałem go w inny sposób. Teraz widzę, że Del Piero jest godny podziwu również po tych pięciu latach."

Przypisy

  1. Profil na juventus.com
  2. Profil na juventus.com
  3. Football Italia’s going home. [dostęp 2009-12-30].
  4. FindArticles.com. [dostęp 2009-12-30].
  5. Channel 4 - France Football's top earners in the world. [dostęp 2009-12-30].
  6. Juventus.com. [dostęp 2009-12-30].
  7. Juventus.com. [dostęp 2009-12-30].
  8. Channel4.com. [dostęp 2009-12-30].
  9. Hnduonnet.com. [dostęp 2009-12-30].
  10. WorldCup265.com. [dostęp 2009-12-30].
  11. Calcio Italia 150 issue, Calcio Icons, Del Piero. [dostęp 2009-12-30].
  12. PeopleDaily.com. [dostęp 2009-12-30].
  13. Futbol.org. [dostęp 2009-12-30].
  14. Del Piero è meglio 'e Maradona. Tuttosport.com. [dostęp 2009-12-30].
  15. RaiSport.it. [dostęp 2009-12-30].
  16. Buzzle.com. [dostęp 2009-12-30].
  17. Kicker.de. [dostęp 2009-12-30].
  18. ItBiografie.com. [dostęp 2009-12-30].
  19. CorrieredellaSera.it: la Juve gioca a poker con la Reggiana. [dostęp 2009-12-31].
  20. CorrieredellaSera.it: Del Piero, tre passi nel futuro Juve. [dostęp 2009-12-31].
  21. Del Piero profile (en). [dostęp 2009-12-31].
  22. LaStampa.it: Via col gol Del Piero: è solo l' inizio. [dostęp 2009-12-31].
  23. myjuve.it: Gol Segnati: Campionato - 1993/94. [dostęp 2009-12-31].
  24. CorrieredellaSera.it: la Juventus stravince di misura. [dostęp 2009-12-31].
  25. tuttosport.it: Del Piero: «Il gol del 3-2 con la Fioretina. Che delirio». [dostęp 2009-12-31].
  26. LaStampa.it: Le invenzioni di Del Piero incantano l'Olimpico. [dostęp 2009-12-31].
  27. gazzetta.it: Juve attenta, torna Baggio. [dostęp 2009-12-31].
  28. gazzetta.it: Del Piero, fiore di maggio. [dostęp 2009-12-31].
  29. unita.it: Alex la bandiera. [dostęp 2009-12-31].
  30. Lo Sport. [dostęp 2009-12-31].
  31. A Lippi è rimasto l'amaro. [dostęp 2009-12-31].
  32. Del Piero in edizione straordinaria. [dostęp 2009-12-31].
  33. gazzetta.it: Sulla Juve la tegola Del Piero. [dostęp 2010-01-01].
  34. gazzetta.it: Del Piero rinnova il passaporto. [dostęp 2010-01-01].
  35. "Peccato, ma resta un anno eccezionale". [dostęp 2010-01-01].
  36. Incredible Goal Alex Del Piero Borussia Dortmund vs Fc Juventus (3-1) 1997. [dostęp 2010-01-01].
  37. Del Piero, che sacrilegio ora puoi oscurare Platini. [dostęp 2010-01-01].
  38. 38,0 38,1 gazetta.it: Del Piero re del tempio «Mi sono commosso». [dostęp 2010-01-01].
  39. gazzetta.it: Real Madrid-Juventus 1-0. [dostęp 2010-01-01].
  40. WebRAISportNews.it: Una Juve scarica non recupera il gol di Mijatovic. [dostęp 2010-01-01].
  41. WebRAISportNews.it: La notte degli Oscar. [dostęp 2010-01-01].
  42. CorrieredellaSera.it: Campionato gia' finito per Del Piero infortunato. [dostęp 2010-01-01].
  43. gazzetta.it: Del Piero a Vail, mercoledì l'intervento Il chirurgo. [dostęp 2010-01-01].
  44. gazzetta.it: Del Piero Juventus Stop alla trattativa. [dostęp 2010-01-01].
  45. gazzetta.it: Juventus-Del Piero questione di faccia. [dostęp 2010-01-01].
  46. gazzetta.it: Del Piero, un si' da 10 miliardi. [dostęp 2010-01-01].
  47. Del Piero emozioni d'oro. [dostęp 2010-01-01].
  48. Del Piero, il ritorno del folletto. [dostęp 2010-01-01].
  49. gazzetta.it: Riecco la Juve fantasia. [dostęp 2010-01-01].
  50. gazzetta.it: Se c'è aria di coppe Conte si scatena. [dostęp 2010-01-01].
  51. gazzetta.it: Del Piero conosce il turnover. [dostęp 2010-01-01].
  52. gazzetta.it: Ancelotti fa scudo a Del Piero. [dostęp 2010-01-01].
  53. Quella di Del Piero esalta i bianconeri. W: gazzetta.it [on-line]. [dostęp 2010-01-01].
  54. LaStampa.it: Alex: ora lo so, siamo un gruppo vero. [dostęp 2010-01-01].
  55. Ludovica Rampoldi: Un gol alla Del Piero. W: sport.it [on-line]. [dostęp 2010-01-01].
  56. Ludovica Rampoldi: Del Piero torna leader: "Resterò alla Juventus". W: repubblica.it [on-line]. [dostęp 2010-01-01].
  57. gazzetta.it: «È mancato il colpo del k.o.». [dostęp 2010-01-01].
  58. ansa.it: Sampdoria-Juventus, curiosità in cifre. [dostęp 2010-01-01].
  59. 59,0 59,1 sport.it: 3-1 al Real, la Juve raggiunge il Milan. [dostęp 2010-01-02].
  60. gazzetta.it: È la Juve il vero Dream Team. [dostęp 2010-01-02].
  61. gazzetta.it: Juventus-Real Madrid 3-1, le pagelle. [dostęp 2010-01-02].
  62. repubblica.it: Djurgarden-Juventus 1-4. [dostęp 2010-01-02].
  63. repubblica.it: La Juventus è implacabile, vittoria anche a Monaco. [dostęp 2010-01-02].
  64. juworld.net: Profilo Felice Placido Borel II. [dostęp 2010-01-02].
  65. juworld.net: Profilo Omar Sivori. [dostęp 2010-01-02].
  66. tuttosport.com: Capello: "Scudetti tolti alla Juve? Sono vinti sul campo". [dostęp 2010-01-02].
  67. CorrieredellaSera.it: Capello prepara le valigie a Del Piero. [dostęp 2010-01-02].
  68. CorrieredellaSera.it: "Capello? È il più bravo". "No, ha ragione Del Piero". [dostęp 2010-01-02].
  69. repubblica.it: Capello scuote Del Piero "Se ha dei dubbi resti fuori". [dostęp 2010-01-02].
  70. LaStampa.it: Pinturicchio, affresco tricolore. [dostęp 2010-01-02].
  71. CorrieredellaSera.it: La Juve passa a S.Siro e ipoteca lo scudetto. [dostęp 2010-01-02].
  72. Patrz: Afera Calciopoli.
  73. Premio San Siro Gentleman per la Stagione 2005. [dostęp 2010-01-02].
  74. gazzetta.it: Ale: "Dedicato ai miei cari". [dostęp 2010-01-02].
  75. CorrieredellaSera: La Juve prenota lo scudetto, Inter battuta 2-1. [dostęp 2010-01-02].
  76. Inter - Juventus 1-2. [dostęp 2010-01-02].
  77. Premio San Siro Gentleman per la Stagione 2006. [dostęp 2010-01-02].
  78. Totti, Del Piero, Cassano, Vieri scatta la corsa per i Mondiali. W: repubblica.it [on-line]. [dostęp 2010-01-02].
  79. rainews24.it: Calciopoli, sentenza di appello. [dostęp 2010-01-02].
  80. gazzetta.it: Del Piero in gol dopo 10 secondi, poi c'è Buffon. [dostęp 2010-01-02].
  81. repubblica.it: La Juve esce ai rigori, festa Napoli. [dostęp 2010-01-02].
  82. gazzetta.it: Adesso Del Piero è mister 200. [dostęp 2010-01-02].
  83. tuttoabruzzo.it: "Premio Prisco", Del Piero a Chieti per la consegna. [dostęp 2010-01-02].
  84. CorrieredellaSera.it: Calcio, premio simpatia in memoria di Prisco. [dostęp 2010-01-02].
  85. repubblica.it: Del Piero, 500 presenze e festa. [dostęp 2010-01-02].
  86. fiatpress.com: Alessandro Del Piero ritira la Fiat 500 n.10. [dostęp 2010-01-02].
  87. ilsole24ore.com: Telegatti, Il trionfo di Fiorello. [dostęp 2010-01-02].
  88. repubblica.it: Juve, l'incubo della B è finito. [dostęp 2010-01-02].
  89. gazzetta.it: Ale vince il Golden Foot 2007 Premiato dal principe Alberto. [dostęp 2010-01-02].
  90. Christian Seu: Del Piero rinnova fino al 2010. W: corrieredellosport.it [on-line]. [dostęp 2010-01-02].
  91. gazzetta.it: Del Piero, 552 senza tempo. [dostęp 2010-01-02].
  92. Andrea Tabacco: Donadoni, Del Piero merita la Nazionale. W: eurosport.yahoo.com [on-line]. [dostęp 2010-01-02].
  93. Francesco Bramardo: Del Piero-Trezeguet: in coppia è bello. W: gazzetta.it [on-line]. [dostęp 2010-01-03].
  94. Luca Curino: Samp-Juve show Super Del Piero è il re del gol. W: gazzetta.it [on-line]. [dostęp 2010-01-03].
  95. Cristiano Sala: Del Piero show. W: corrieredellosport.it [on-line]. [dostęp 2010-01-03].
  96. Riccardo Pratesi: Del Piero è infinito Lo Zenit si arrende. W: gazzetta.it [on-line]. [dostęp 2010-01-03].
  97. Juventus - Zenit 1-0. [dostęp 2010-01-03].
  98. Riccardo Pratesi: Del Piero-Amauri in gol La Juve risorge, Real k.o.. W: gazzetta.it [on-line]. [dostęp 2010-01-03].
  99. ansa.it: DOPPIETTA BERNABEU, DEL PIERO STAGIONE DA RECORD. [dostęp 2010-01-03].
  100. Livia Taglioli: Ale incanta il Bernabeu La Juve è già qualificata. W: gazzetta.it [on-line]. [dostęp 2010-01-03].
  101. Riccardo Pratesi: Super Juve sotto la neve. W: gazzetta.it [on-line]. [dostęp 2010-01-03].
  102. Del Piero Affirms World Cup Dream; Declares Inter Are Beatable. [dostęp 2010-01-03].
  103. Riccardo Pratesi: Ancora Del Piero e Amauri La Juve piega l'Atalanta. W: gazzetta.it [on-line]. [dostęp 2010-01-03].
  104. Luca Curino: Un fenomenALE 2008 Mai così tanti gol. W: gazzetta.it [on-line]. [dostęp 2010-01-03].
  105. gazzetta.it: Ibra re del calcio italiano. Lo segue a ruota Del Piero. [dostęp 2010-01-03].
  106. gazzetta.it: Juve, cuore da Champions ma passa il Chelsea: 2-2. [dostęp 2010-01-03].
  107. Messi vuole lo scettro di Ronaldo. [dostęp 2010-01-03].
  108. Curino Luca: 600 volte Del Piero Mai nessuno come lui nella Juve. W: gazzetta.it [on-line]. [dostęp 2010-01-03].
  109. gasport: Ale-Juve fino al 2011. W: gazzetta.it [on-line]. [dostęp 2010-01-03].
  110. Curino Luca: Del Piero sta male Riecco Trezeguet. [dostęp 2009-12-30].
  111. Riccardo Pratesi: Non basta il solito Trezegol. [dostęp 2009-12-30].
  112. Giampiero Timossi: Ahi Del Piero!. [dostęp 2009-12-30].
  113. Scudetti 2005 i 2006 zostały odebrane Juve w wyniku Afery Calciopoli
  114. Kom.it. [dostęp 2009-12-30].
  115. FindArticles.com. [dostęp 2010-01-03].
  116. FIGC.it. [dostęp 2010-01-03].
  117. FindArticles.com. [dostęp 2010-01-03].
  118. Youtube.com. [dostęp 2010-01-03].
  119. SkySports. [dostęp 2010-01-03].
  120. Po dogrywce.
  121. 121,0 121,1 Del Piero, dribbling sull'altare. W: Gazzetta.it [on-line]. [dostęp 2010-01-03].
  122. Del Piero, giorni d'oro E' nato il figlio Tobias - Gazzetta dello Sport. [dostęp 2010-01-03].
  123. Juventus.com. [dostęp 2010-01-03].
  124. Del Piero annuncia: «Sarò di nuovo papà». [dostęp 2010-01-03].
  125. Buffon-Seredova al bis In arrivo il secondogenito. [dostęp 2010-01-03].
  126. "Premio Credere nella Ricerca". [dostęp 2010-01-03].
  127. Juventus.com. [dostęp 2010-01-03].
  128. FIFA World Cup @ Yahoo.com. [dostęp 2010-01-03].
  129. Juventus Football. [dostęp 2010-01-03].
  130. InternetBookShop.it. [dostęp 2010-01-03].
  131. NME.com. [dostęp 2010-01-03].
  132. Footy star sues Facebook over fake fascist profile. [dostęp 2010-01-03].
  133. Del Piero Confirmed as PES 2010 Italian Cover Star. [dostęp 2010-01-09].
  134. File:PES 2010 UK Cover.jpg. [dostęp 2010-01-09].
  135. Cavaliere Ordine al Merito della Repubblica Italiana Sig. Alessandro Del Piero. [dostęp 2009-12-31].
  136. Ufficiale Ordine al Merito della Repubblica Italiana Sig. Alessandro Del Piero. [dostęp 2009-12-31].
  137. Tiscali.it. [dostęp 2010-01-09].
  138. Juventus.com. [dostęp 2010-01-09].
  139. La sfida più difficile di Alex Del Piero. [dostęp 2010-01-09].
  140. Repubblica.it. [dostęp 2010-01-09].
  141. Channel4.com. [dostęp 2010-01-09].
  142. Channel4.com. [dostęp 2010-01-09].
  143. Channel4.com. [dostęp 2010-01-09].
  144. FindArticles.com. [dostęp 2010-01-09].
  145. 145,0 145,1 145,2 145,3 depositfiles.com. [dostęp 2010-01-09].
  146. FindArticles. [dostęp 2010-01-09].
  147. "El mañana", 15 lutego 2006"
  148. SoccerItalia.net. [dostęp 2010-01-09].
  149. JuventusFootball. [dostęp 2010-01-09].
  150. SukhumvitOnline.com. [dostęp 2010-01-09].
  151. Channel4.com. [dostęp 2010-01-09].
  152. Juventus.com. [dostęp 2010-01-09].
  153. Channel4.com. [dostęp 2010-01-09].

Linki zewnętrzne[]

Advertisement