| Roberto Baggio | ||
| ||
| Data i miejsce urodzenia |
18 lutego 1967 Caldogno, Włochy | |
| Pozycja | napastnik | |
| Kariera piłkarska | ||
|---|---|---|
| Lata | Klub | M (G) |
| 1981-1985 1985-1990 1990-1995 1995-1997 1997-1998 1998-2000 2000-2004 |
Vicenza Fiorentina Juventus A.C. Milan Bologna Inter Brescia |
36 (13) 94 (39) 141 (78) 51( 12) 30 (22) 41 (9) 95 (43) |
| Reprezentacja narodowa | ||
| Lata | Reprezentacja | |
| 1988-2004 |  Włochy
|
56 (27) |
Roberto Baggio (ur. 18 lutego 1967 w Caldogno, Włochy) - włoski piłkarz występujący na pozycji napastnika. Jeden z najlepszych zawodników lat dziewięćdziesiątych. W 1993 roku został uznany za piłkarza roku FIFA i zdobył "Złotą Piłkę" dla najlepszego gracza Europy.
Karierę rozpoczynał w Vicenzie w 1981 roku. W sezonie 85/85 pomógł swojemu klubowi w awansie do Serie B strzelając 12 bramek w 29 spotkaniach. W Serie B w barwach Vicenzy jednak nie zagrał, gdyż przeniósł się do Fiorentiny. W Serie A zadebiutował po roku we Florencji w meczu z Sampdorią 21 września 1986 roku. Swoje pierwsze trafienie w Serie A uzyskał w meczu z Napoli 10 maja 1987. Sezon 1987/1988 był przełomowy. Baggio w lidze uzyskał 9 trafień i otrzymał powołanie na mecz reprezentacji z Holandią. Było to w listopadzie 1988 roku. W kolejnym sezonie Baggio poprowadził drużynę z Florencji do finału Pucharu UEFA gdzie jednak jego zespół uległ Juventusowi.
W 1990 roku wraz z reprezentował swój kraj na Mistrzostwach Świata. W pierwszych dwóch meczach nie znalazł jednak uznania w oczach selekcjonera i nie zagrał. Dopiero w trzecim meczu dostał szansę i dobrze ją wykorzystał. W meczu z Czechosłowacją strzelił jedną z najpiękniejszych bramek w historii Mistrzostw Świata. Włosi szli jak burza aż do półfinału gdzie zostali zatrzymani przez Argentyńczyków. Ostatecznie zajęli 3 miejsce.
W tym samym czasie Baggio podpisał kontrakt z drużyną Juventusu Turyn. 14 goli w 33 meczach to jego dorobek w sezonie 1990/1991, a rok później w 32 meczach Serie A uzyskał 18 trafień. W sezonie 1992/1993 Baggio poprowadził Juventus do zwycięstwa w Pucharze UEFA strzelając w 9 meczach 6 bramek. W lidze uzyskał 21 trafień w 27 meczach. Swoja setną bramkę w Serie A uzyskał w kolejnym sezonie przeciwko Genui.
Rok później wystąpił na Mistrzostwach Świata w USA. Był prawdziwym liderem włoskiej reprezentacji. Zdobył w turnieju pięć bramek (jedną z Hiszpanią i po dwie z Nigerią i Bułgarią). Włosi dotarli do finału, w którym czekała na nich Brazylia. Po 120 minutach gry bramki nie padły i mecz rozstrzygnąć miały rzuty karne. Baggio strzelał decydującą jedenastkę dla "Azzurrich", lecz fatalnie spudłował i Mistrzami Świata zostali "Canarinhos". To "pudło" na trwale zapisało się w historii światowego futbolu.
W 1995 roku zdobył swoje pierwsze scudetto z Juventusem Turyn. Jednak z powodu kontuzji nie był w tym sezonie wiodącą postacią swego zespołu. Po pojawieniu się w klubie Alessandro del Piero Baggio stanął przed trudnym wyborem – zostać w klubie kosztem 1/3 swoich dotychczasowych zarobków, czy odejść. Zdecydował się na to drugie. Jego wybór padł na AC Milan, choć w grę wchodził też inny klub z Mediolanu – Inter. Z tym klubem także udało się zdobyć Mistrzostwo Włoch.
W 1997 przeniósł się do Bolonii. W barwach tego klubu strzelił w lidze 22 gole i znalazł się w kadrze Włoch na Mundial we Francji w 1998 roku. Na tej imprezie strzelił dwa gole. Jednego w meczu z Chile, a drugiego w meczu z Austrią. W ćwierćfinale reprezentacja Włoch spotkała się z późniejszymi mistrzami świata Francuzami. W regulaminowym czasie gry był remis, więc zarządzono dogrywkę, a później rzuty karne. Tym razem Baggio wykorzystał jedenastkę, jednak zespół Italii przegrał to spotkanie.
Po trzecich w swojej karierze Mistrzostwach Świata przeniósł się do Interu w którym grał dwa lata. Inter jest klubem, w którym, ze wszystkich w których na przestrzeni swojej kariery w Serie A grał Baggio piłkarz strzelił najmniej bramek, chociaż początki były nie najgorsze. Baggio strzelił bowiem dwie bramki Realowi Madryt w grupowym meczu Ligi Mistrzów będąc w tym meczu tylko zmiennikiem. W tych rozgrywkach odpadli jednak w ćwierćfinale, a sezon ligowy zakończyli na słabym 8. miejscu. Wkrótce trenerem Interu został Lippi i Baggio stracił miejsce w pierwszym składzie.
W 2000 roku został zawodnikiem Brescii, gdzie grał do końca kariery w 2004 roku. W Serie A strzelił 204 gole. W narodowych barwach rozegrał 56 meczów, w których strzelił 27 goli. Ostatni pożegnalny występ w reprezentacji zaliczył 28 kwietnia 2004 w meczu z Hiszpanią.
Jest trzykrotnym wicekrólem strzelców włoskiej Serie A.
W marcu 2004 znalazł się na liście "FIFA 100" Pelego. Jest to lista najlepszych piłkarzy przygotowana na stulecie FIFA.
Ciekawostki[]
- W lutym 2005 zagrał w meczu na rzecz ofiar tsunami w Azji na Camp Nou.
- Roberto Baggio jest buddystą.
4 Jürgen Kohler • 7 Andreas Möller • 10 Roberto Baggio • 13 Dino Baggio • 15 Antonio Conte