Zbigniew Boniek | ||
Imię i nazwisko | Zbigniew Boniek | |
Data i miejsce urodzenia |
3 marca 1956 Bydgoszcz, Polska | |
Pseudonim | Zibi , Zbychu | |
Pozycja | pomocnik, napastnik | |
Wzrost | 181 cm | |
Waga | 77 kg | |
Kariera piłkarska | ||
---|---|---|
Lata | Klub | M (G) |
1966-1975 1975-1982 1982-1985 1985-1988 |
Zawisza Bydgoszcz Widzew Łódź Juventus AS Roma |
172 (50) 81 (14) 76 (17) |
Reprezentacja narodowa | ||
Lata | Reprezentacja | |
1976-1988 | Polska | 80 (24) |
Zbigniew Boniek (pseudonim "Zibi", ur. 3 marca 1956 w Bydgoszczy) – polski piłkarz, trener, działacz sportowy.
Jest jednym z najwybitniejszych polskich piłkarzy w historii oraz należy do grona stu najlepszych piłkarzy w historii piłki światowej (ranking obejmuje tylko piłkarzy obecnie żyjących). Trzeci piłkarz Europy 1982 w plebiscycie czasopisma France Football. Wybrany do drużyny gwiazd Mistrzostw Świata 1982. W 1982 r. wybrany także najlepszym sportowcem Polski w plebiscycie „Przeglądu Sportowego”. Obok Rossiego i Platiniego był jednym z filarów słynnego Juventusu Turyn w latach 80. XX wieku. Był nazywany "pięknością nocy", gdyż najlepsze występy notował w meczach rozgrywanych przy sztucznym oświetleniu. W pamięci kibiców szczególnie zapamiętany dzięki hat-trickowi w Barcelonie w spotkaniu z reprezentacją Belgii na Mistrzostwach Świata 1982. Grając w Juventusie uczestnik pamiętnego spotkania finałowego Pucharu Europy w 1985 na Heysel w Brukseli, gdzie przed spotkaniem doszło do zamieszek, w wyniku których śmierć poniosło 39 kibiców (w większości Włochów). Następnego dnia grając w Tiranie strzelił zwycięską bramkę dla reprezentacji Polski w meczu z Albanią w eliminacjach Mistrzostw Świata 1986.
Kariera zawodnicza[]
Uczestnik 3 turniejów finałowych mistrzostw świata – Argentyna 1978, Hiszpania 1982 (3. miejsce), Meksyk 1986 (łącznie 16 meczów i 6 goli). Zdobywca Pucharu Europy w 1985, Pucharu Zdobywców Pucharów w 1984 i Superpucharu Europy w 1984.
W 1979 roku wybrany do drużyny "reszty świata" na mecz z mistrzem świata Argentyną, wygranym przez drużynę gwiazd 2:1. W 1986 r. wybrany do drużyny "reszty świata" na mecz Francja - reszta świata (pożegnalny występ Michela Platiniego).
W latach 90. rozpoczął we Włoszech karierę trenerską, jednak nie odniósł wielkich sukcesów. Do 2002 r. pełnił funkcję wiceprezesa PZPN. W 2002 r. przez kilka miesięcy był selekcjonerem polskiej reprezentacji piłkarskiej. Od 2004 do 20 lipca 2006 ponownie związany z Widzewem jako jeden ze współwłaścicieli i członków zarządu stowarzyszenia. Od 18 czerwca 2007 do września 2008 członek Rady Nadzorczej nowo utworzonego Klubu Sportowego Widzew Łódź SA.
W 2004 Pelé umieścił go na liście FIFA 100.
Statystyka[]
- 24 bramki strzelone w reprezentacji narodowej
- 21 meczów, w których strzelał bramki,
- 80 występów w reprezentacji narodowej
Reprezentant nr 447-48.
Ciekawostki[]
- pod koniec 1980 roku był jednym z uczestników tzw. "afery na Okęciu".
- 13 maja 1980 zdobył ostatnią bramkę reprezentacji Polski w meczu z Niemcami.